Շատերիս աչքին անպտուղ զբաղմունք է թվում Ալիևի ու Նիկոլի հայտարարություններին արձագանքելը, քանզի դրանք առավելս մտավարժանքներ են՝ զուրկ առողջ տրամաբանությունից ու ողջախոհությունից:
«Ինչ գլուխ դնես նման բարբաջանքների հետ»,-մտածում են իրականության զգացումը չկորցրած բազմաթիվ հայորդիներ:
Սակայն կյանքը հարկադրում և հասկացնում է օրավուր, որ նրանց պատասխանել, համենայն դեպս, պետք է, որքան էլ դա տհաճ լինի կամ անտեղի թվա, պատասխանել՝ այն էլ հուժկու և խորալային կերպով: Այնպես, որ ամբողջ աշխարհն էլ լսի: Մենք հետո ավելի համոզված կլինենք, որ ճիշտ ենք վարվել:
Ահա իսկական ղաչաղի դերի մեջ մտած Ալիևը կրկին վայրահաչում է արցախահայության հասցեին՝ սպառնալից կոչ անելով հնազանդվել կամ հեռանալ: Դուք ականջի պոչով թեկուզ լսեք նրա երեկվա հարցազրույցի առանձին պատառներ: Մեր հասարակական-քաղաքական ուժերը, փորձագետներն ու վերլուծաբանները, գիտակից բազմաթիվ հայ անհատներ շատ արագ, ամենաօպերատիվ կարգով պիտի պատասխանեն այդ հայատյաց արնախումին, որ.
1. եթե կա հեռանալու խնդիր, ապա դա ինքը պետք է հեռանա ասպարեզից՝ իր արյունոտ ու բռնաթալանչի կլանով: Եվ ընդհանրապես, հեռանալ կարող է իր ղեկավարած քոչվոր ցեղերի խառնակույտը: Մենք բնիկ ժողովուրդ ենք մեր հայրենիքում, իսկ հայրենիքը ժողովուրդը չի լքում: Նաև՝ Էթնիկ զտումների միտված ալիևյան իշխանությունը գոյության իրավունք չունի,- դա կարելի է ապացուցել արդարադատական մարմիններում:
2. Պիտի Ալիևի ականջը խոթել միաժամանակ, որ եթե կա հնազանդվելու խնդիր, ապա հնազանդվողը ինքը և իր իշխանությունը պիտի լինեն՝ ենթարկվելով ազգերի ինքնորոշման իրավունքին և միջազգային ատյանների որոշումներին:
Եվ շատ ավելին պետք է ասել՝ իր փչովի մկանները շարունակաբար թափահարող այդ մոլագարին:
Չի կարելի թույլ տալ, որ մեր ժողովուրդը ահաբեկվի ալիևյան վայրահաչումներից:
Մենք պիտի նրան պատասխանենք մեր ողջ ճշմարտությամբ ու ձայնով:
Բաքուն իրեն հանգիստ չպիտի զգա:
Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ